Hiçbir çocuk kötü olarak dünyaya gelmez. Yetiştirilme

biçimi, yaşadıkları, çevresi ve travmaları şekillendirir

davranış ve yaşam biçimini. Dolayısıyla, kötü veya suçlu

olarak adlandırabileceğimiz insanların büyük bir bölümü

bu şekilde gelmez dünyaya. Daha bebekliklerinde bile

gelişmeye başlar, ilerleyen süreçte nasıl biri olacağı.

Aile veya kardeşler arasında konumlandırıldığı yer,

okul çevresi, sosyal çevresi gibi ikili ve çoklu ilişkileri,

kişinin hayatta kalma ve varlığını gösterme biçimini

belirler. Kiminin karakteri eksik kalmıştır, kiminin

eğitimi. Kiminin doğruları yanlıştır, kimi de yetiştiği

karanlıkta kendi karartmıştır doğrularını; hayatta

kalmak için. "İnsan 7 yaşında ne ise, 70 yaşında da

odur" Tembelliğini bir kenara bırakırsak, bu kadar

çeşitli psikiyatrik ve karakteristik vakayı tek tip bir

uygulama ile yani sadece dört duvar arasında bir süre

hapsedip sonra serbest bırakarak düzeltmeye çalışmak

ne kadar faydalı? Bence saf kötülüğü temsil ederek

müebbet cezayı hak edenler dışındaki suçlular, ceza

almanın yanı sıra rehabilite edilmeli. Edilmeli ki tekrar

topluma karıştığında ne tehdit olsun, ne de tehdit olarak

görülsün.