Mevlana Apartmanı, sınırları çizilemeyen bir kaybolmuşluk içerisinde uydurma hikayelerden hatıralar canlandırmaya çalışan post-modern bir roman. Uydurmaca olarak başlayan hikaye ilerledikçe anlatıcıyla anti-kahraman arasındaki makas daralıyor. Bir apartmanda, bir cumartesi günü gelişen olaylar ilgi çekici olmaya başladığında önümüze şu soru çıkıyor: Hikayenin ilerleyişine mi odaklanmalı yoksa kaybolmuşluk perdesinin aralanmasına mı?

Belki bu soru gerçeği gizliyordur. Belki hikaye ilerlemek zorundadır. Belki hikaye hiçbir zaman ilerlemiyordur.