“Portakal”, kadınlığın sessiz katmanlarını, geçmişin izlerini ve yeniden doğuşun kokusunu anlatır.

Bir mahallede başlar, bir kalbin içindeki yasemin sokağında biter.

Çünkü bazen en büyük devrim, sadece bir kokuyu yeniden duymaktır.

Bir koku bazen bir ömrü değiştirir.

Handan, portakal çiçeği kokusunun peşinde geçmişle bugünü, acıyla umudu yeniden duyar.

Her kabuk soyulduğunda, başka bir hikâye açığa çıkar.

Ve insan, bazen kendi kokusunu tanımaktan korkar.