İnsanlık tarihi savaşlar ile yazılmıştır. Türk devletleri için hem sosyal hem de ekonomik alanda savaşlar Türk toplumunu şekillendiren bir unsur olmuştur. Bunun yansıması olarak hem savunma hem de saldırı alanında Türk devletleri, dönemine uygun askeri teknoloji ürünleri ortaya koymuştur ve savaş meydanlarında aktif bir şekilde kullanmıştır.

Barutlu silahlar ve tüfek teknolojisi ortaya çıktıktan sonra dönemin savaş endüstrisinin konjonktürü takip edilememiştir ve özellikle 19.Yüzyıl ve sonrası dönemde Türk savunma ve silah sanayii alanında dışa bağlılık oranı çok yükselmiştir. Türkiye Cumhuriyeti ilk yıllarında devlet eliyle bazı savunma sanayii ürünleri ortaya koymuştur ancak İkinci Dünya Savaşı'nın çıkması bu sanayii alanının gelişmesini yavaşlatmıştır. Türkiye'nin acil silahlanması ve ordunun modernize edilmesi ihtiyacını doğurmuştur.

Bu yüzden yapılan yerli Ar-Ge ürünlerin gelişimi sekteye uğramıştır. Savaş sonrası dönemde ise Dünya artık iki kutba ayrılmıştır ve Türkiye Batı bloğu ülkeleri arasında yer aldığı için Marshall yardımı kapsamında NATO bloğu üretimi silahları envanterine katmıştır. 1974 Kıbrıs Barış Harekâtı sonrası uygulanan NATO müttefiki ülkelerin silah ambargoları yüzünden Türkiye yerli savunma sanayiinin önemini anlamış ve yatırımlar yapmaya başlamıştır.

Türkiye'nin güvenlik politikaları oluşturulurken savunma sanayii stratejileri silahlı kuvvetlerin ihtiyaçlarına göre şekillenmektedir ve özel sektör ile ortak projeler gerçekleştirilmektedir. Beş yıllık kalkınma planları incelendiğinde Türkiye'nin son 20 yıl içerisinde savunma sanayii alanında devlet yatırımlarını arttırdığı ve ayrı başlıklar altında savunma sanayii ile ilgili politikalar ortaya koyduğu gözlemlenmektedir. Bu eserde, Türkiye'nin milli savunma sanayii ile özel sektörünün gelişimi ve etkileşimi birlikte incelenmiş ve milli savunma sanayii politikalarının bir kamu politikası haline gelme süreci analiz edilmiştir.