Gidene mi daha kolaydı, kalana mı?

Ölen için üzülürüz ya hep, aslında kalana daha zor değil miydi? O acıyla yaşamak, her gün biraz daha özlemek? Yeri hiç dolmaz gidenin; ama acıya tuz basmayı öğretir hayat. Başka kişilerle başka anılar biriktirirsin; bazen de çok güldüğün, neşelendiğin an aklına gelir bıçak gibi saplanır yüreğine. Pişmanlık duyarsın onsuz güldüğün, hatta nefes aldığın için. Ama hayat tam da böyledir işte. Neşe keder ile arkadaş, mutluluk ise hüzünle kardeştir…