Türkiye’de Anadoluculuk fikriyatı günümüzde Nurettin Topçu’nun düşünceleri üzerinden irdelenmektedir. Elinizdeki metin, Anadoluculuk düşüncesinin Yahya Kemal’in temsil ettiği başka bir fırkasının da bulunduğuna işaret etmektedir. Kitabın ortaya koyduğu bir diğer husus, Yahya Kemal’in pek çok aydının zannettiği gibi “muhafazakâr, mukaddesatçı” fikir adamı olmadığı, “modernist” ve “devrimci” çizginin savunuculuğunu yaptığıdır. Nitekim Yahya Kemal, toplumların dinsiz/maneviyatsız yaşayamayacağını; Türk Milleti’nin kimliğini İslâm’ın, toprağın, tarihî tecrübenin belirlediğini savunmaktadır. Yahya Kemal “toplumların değişmesi” olgusunu da dikkate almakta, değişmenin kaçınılmazlığını teslim etmektedir. “Toplumsal değişme” tasavvurunu “imtidad” (özünü, asıl hüviyetini koruyarak değişmek) kavramıyla açıklayan müellif, modernleşmeye direnmek yerine, Türk Milleti’nin “Müslüman” kimliğini koruyarak değişmesinin gerekliliğine işaret etmiştir. Yazar bu görüşleri nedeniyle “dışlayıcı lâiklik” politikalarıyla uzlaşamamıştır.

Yahya Kemal tarih tezinde, Müslüman Oğuzların Anadolu’da bin yıllık tarihsel deneyimi ile “Türk Milleti” hâline geldiğini savunmakta ve fakat Oğuzlardan önce bu coğrafyada Vardar, Peçenek, Kuman Türklerinin varlığını da kabul etmektedir. Söz konusu yaklaşıma göre Müslüman Oğuzlar, Anadolu’da ve Balkanlarda 1071’den çok önce yerleşik olan başka (gayrimüslim) Türk boylarının varlığı sayesinde fetih hareketini tamamlayabilmiştir. Yine müellife göre bir coğrafyada fetihle değil, millet varlığı ile yurtlanma gerçekleşebilir. Yahya Kemal’in bir diğer tezi ise Türklerin Rûm suresinin işaretiyle Doğu Roma’nın varisi bir millet olduğu yolundadır. Kitapta Yahya Kemal ile İsmet Özel’in “Türklük” meselesini kavrayışlarındaki benzeşmeler ve ayrışmalara da değinilmektedir.