Okuma yazma bilmezliğin büsbütün bir erkek hastalığı olduğunu da düşünüyorum. Kadınlar genelde daha fazla okuyor, daha fazla yazıyorlar. Mektup örneğin.

Karısına sürekli hiçbir şey anlamadığını ve aptal biri olduğunu söyleyen koca, tüm resmi evrakların kadınlar tarafından doldurulduğunun bilincindedir. Aynı kadın, kocasının uzak yerlerdeki akrabalarından doğum gününde aldığı hediye için bir şeyler yazarak teşekkür eder. Aynı kadın genellikle çocuklarına masallar anlatır.

Ailelerde, babalardan çok annelerin ‘Dinleyin!’ deyip bir şeyler okuduğu dikkatimi çekiyor. Eski zamanlarda olduğu gibi okuma ve yazma yine sadece erkeklere öğretilmiş olsaydı, edebiyatın şimdiye kadar çoktan ölmüş olacağına inanıyorum. Tabii ki çocuğunu sürekli okuma ediminde gören cahil babanın huzursuzluğu, oğlunun kadınsı olacağı, gerçek bir erkek olmayacağı, zayıf yetişeceği korkusuyla bağıntılıdır.

Oğullarını baskıcı bir eğitimden uzak tutan ve kitap okumaları için onlara izin veren, onlara sabreden ve onları babalarına karşı koruyan ve savunan hep annelerdir.