“Her yılı son yılınmış gibi yaşa,” demişti biri. Bu söz içime işledi; belki de hayatım henüz bitmemişti. “Hayat 30’unda başlar,” diyorlardı, ya da 40’ında mıydı? Umurumda değil, fark etmezdi. Tokyo’ya gidiyordum ve Japonya’da bir bisiklet alıp o toprakları pedallayacaktım.

Seyahat kitabım Bisikletli Seyyah’ın Japonya Güncesi, gezi kitabıyla kişisel anlatının buluştuğu, yemek notlarıyla kültürel gözlemleri harmanlayan bir yolculuk günlüğü. Haritanın göstermediği yan yolları, turist rehberlerinde yazmayan izakayaları ve Japonya’yı pedal çevirerek keşfederken yaşadıklarımı içeriyor.

Eğer istersen, bundan sonra senin elinden tutup pirinç tarlalarına, vadilere, yaz festivallerine (Matsuri), kuytu köşedeki izakayalara, Kyoto’nun jazz barlarına, Japonların salonlarının tam ortasına ve hatta bazen koca dövmelerimle girmekte hiç beis görmediğim yerel Onsen’lere götüreceğim.