Nobel Edebiyat ödüllü yazar Maurice Maeterlinck’in ünlü doğa

denemesi Çiçeklerin Zekâsı, tüm okurlar için bilimsel bilgiyi

edebiyata dahil etme konusundaki coşkulu girişimi temsil ediyor.

Özgün bir anlatım gücüyle yazan Maeterlinck, çiçeklerin bilgi

sahibi olmadan düşünebilme gücüne, bir tür zekâ teşkil eden

kapasiteye sahip olduğunu öne sürüyor. Bu eser, edebiyat ile

bilim arasındaki yaratıcı karşılaşmaların yanı sıra insanlığın

dünyayla ilişkisi hakkındaki güncel tartışmalardan heyecan

duyanlara keyifli bir okuma serüveni sunuyor.

“Uysal, sessiz, itaatkâr, dalgın görünen, kendi halinde ve

kaderine boyun eğdiğini düşündüğümüz bitki alemi, aslında tam

tersine kadere karşı en inatçı ve ateşli başkaldırıyı simgeler.

Bitkiyi besleyen temel organ olan kökleri ayrılmaz bir şekilde

toprağa bağlıdır. Yaşamda bizi zorlayan muazzam yasalardan

hangisinin omuzlarımıza en büyük baskıyı yaptığını keşfetmek,

bizim için zor olsa da, bitkiler için böyle değildir; bu yasa, bitkiyi

doğumundan ölümüne kadar hareketsizliğe mahkum eden

yasadır. Bu yüzden yaşam mücadelesinde bitki, çabalarını ilk

nereye yoğunlaştıracağını bizden daha iyi bilir. Sonrasında

çiçeğinin ışığında serpilip olgunlaşmak ve organize olmak için

köklerinin karanlığından yükselen saplantılı direnç, eşsiz bir

gösteri sunar. Bu direnç, kendisini tek bir amaca ulaşmaya

adamıştır: Yeraltındaki kaderinden yukarıya çıkmak, kurtulmak,

ağır ve kasvetli yasaya başkaldırmak, serbest kalmak, kendisini

sınırlayan dar tabakayı delmek, icat ederek ya da kanatlı

canlılardan yardım isteyerek olabildiğince uzaklara gitmek,

kaderinin onu hapsettiği alanın dışına çıkmak, başka bir âleme

yaklaşmak, hareketli ve canlı bir dünyaya girmek…”