Özlem Karapınar, ikinci kitabında uzun bir öyküyle selamlıyor okurlarını. İnsanın kadim hikâyesinin, şeytana aldanmasının, cennetten kovulmasının ve yeryüzüne sürgün edilmesinin modern bir uyarlaması olan Nergislerin Ölümü, kutsal metinlerle,  mitolojiyle ve resim sanatıyla alışveriş geliştirmesine rağmen güncelliğinden ödün vermiyor. Aşkın, nefretin, öfkenin insan hâllerine sirayet ettikten sonra yaşananlar, sıradan bir baba oğul çatışması olmaktan öteye geçip kahramanın kişiliğinde kötülüğün sınırlarını yoklayan varoluşsal bir sorgulamaya dönüşüyor. Sürükleyici olay örgüsüyle kitap, insanın iç dünyasındaki karanlık odaları kelimeler marifetiyle aydınlatmayı amaçlıyor.

“İnsanın kendine varması zordur. Vardım, diyen yanılır. İnsanın kendini tanıması zordur. Tanıdım, diyen yanılır. İnsan yanılmakla yazgılıdır. İnsan, kendini aramakla... Ben nerede yitirdim kendimi, benliğimi; ruhum nerede? Şeytana nerede sattım?”