Şilili yazar Alejandro Zambra’nın baba oluşunun dönüştürücü deneyiminden beslenen anılar, şiirler, denemeler ve öykülerden oluşan türlerarası bir derleme. Bir babanın çocuğuna bakarken geçmişe ve geleceğe yeniden yöneldiği, baba ile oğul arasında kuşaklar boyunca yankılanan diyaloğun izini süren bu metinler edebiyatın özünde daima “çocuksu” olduğunu hatırlatıyor.

Mizahi ve içten üslubuyla Zambra, erişkinliğin dar kalıplarından sıyrılıp çocukluğun geniş ufkunda yaşamı yeniden görmek isteyenlere samimi bir yol arkadaşlığı sunuyor.

“Bu taslakların hiçbiri çocukluk edebiyatı sayılamaz. Yine de hepsi çocuklukla ilgili. Seninki henüz yolun başında, benimkiyse çok uzakta olan çocukluk.”