Aslanlar aç aç ölürken ormanda

Köpekler yer durur kuzu etini

Mecnûn

Köleler yatarken ipek yorganda

Asiller toprağa koyar başını

İmâm Şafiî

Çölün Dili adını verdiğimiz bu klasik Arap şiiri derlemesi, Arap şiirinin bilinen en eski ve güzide örneklerinden muallaka şiirleriyle başlayıp İslâm medeniyetinin birçok alanda zirvesini temsil eden Endülüs şairlerinin şiirleriyle bitmektedir. Seçkideki ilk şair İmruu’l-Kays 540 yılında, son şair er-Rundî ise 1285 yılında vefat etmiş. Bu 750 yıllık dönemde yetişmiş birbirinden değerli pek çok şairin şiirlerinden örnekleri içeren derlemede şiirlerin daha iyi anlaşılması için yazılma gerekçeleri veya hikâyeleri de anlatılmıştır. Kitapta yer alan şiirleri derleyip çeviren Mehmet Şayir’in çevirilerinin en önemli özelliğiyse kafiye ve ölçüde şiirlerin asıllarına yaklaşma çabasıdır. Şöyle ki, şiirlerin Arapça asıllarındaki redif ve kafiyeler elden geldiğince çeviriye yansıtılmaya çalışılmış ve bu hususta ciddi bir başarı sağlanmıştır. Bu anlamda çeviriler alanındaki öncülerden sayılabilir.

Öyle bir çağ ki insanları küçük

Olsa da cüsseleri öyle büyük

Adamlar tavşan ama sultan olmuş

Uyurlar ne var ki gözleri açık

Mutenebbî

Aşkı tanımazken ben şaşardım aşk ehline

Tadınca şaştım aşka hiç düşmeden ölene

Mutenebbî

Ölürsem hasretimden selam söyleyin benden

Gün ışığına benzer o güzel gün yüzlüye