Çok uzun zaman önce yine fırtınalı bir günde kocaman bir gemi dalgaların arasında savrulurken, bizim sığınağımız olan adaya yanaştı. Fırtınadan kaçan gemidekiler daha önce hiçbir insanın keşfetmediği adada bizim için yaşamsal değerinden başka anlamı olmayan altını ve yakutu buldu. Onlar için ne kadar kıymetli olduğunu bilmediğimizden bir kenarda gizlenip gitmelerini ve altınları, yakutları bırakmalarını bekledik.

Bekleyişimiz haftalarca hatta aylarca sürdü ancak küçük bir grup dışında kimse adadan gitmedi. Adada su ve yiyecek iyice azalmasına rağmen kalanlar asla vazgeçmiyor bir yandan da başka yerlerde altın ve yakut arıyorlardı. Onlar arayışlarına devam ederken bizi fark edeceklerinden o kadar çok korkuyorduk ki adaya çıkmak için sürekli yeni yerler kullanmak zorunda kalıyorduk.