Mark Twain felsefi diyalog biçiminde kaleme aldığı bu eserinde egoizm, özgür irade, mizaç gibi unsurları inceliyor. İki kişi arasındaki düşündürücü atışmada Yaşlı Adam insanların herhangi bir şey üretmekten aciz, her eylemi dış etkenlerce belirlenen ve yalnızca kendi çıkarı uğruna hareket eden birer makine olduğunu savunurken karşısındaki Genç Adam makinelerin gurur, övgü, kişisel değerler gibi güdülere ihtiyaç duymayacağı temeline dayanarak karşı argümanlar üretiyor. 

“Shakespeare, hiçbir şey yaratmadı. Doğru biçimde gözlemleyip fevkalade resmetti. Tanrı’nın yarattığı insanları oldukları gibi tasvir etti ama kendisi bir tane yaratmadı. Shakespeare yaratamazdı. O bir makineydi ve makineler yaratmaz.”