Roman, parçalanmış modern dünyada; insanı bütünüyle kucaklayan bir gözlemevidir. Güzel olan, iyi ve doğru olana aynı mesafede modern dünyaya bir soluk üflemiştir. Bu güzel olanın soluğunda eriyen harfler, romanın düştüğü beyaz perdedir.

“1” romanı sadece bir roman değildir, onun aynı zamanda kuramsal bir anlamı vardır. Kuramsal anlam belki romanın da önünde…

Elinizdeki roman, dört günlük bir zaman dilimini anlatır. Zamana atılmış çentikler gibi… Aynı zamanda parçalanmış kişilikleri anlatır.

Anlatıcı ancak, bürodaki ceset olayının ve bu olayın arkasındakilerin peşine düşmüş. Aynı zamanda anlatıcının, ikinci ve üçüncü günlerin tıpkı birinci ve dördüncü günler gibi zamanda bir çizik olduğunu inkâr edecek hali yok. Ayrıca bir günü 24 fasıla ve daha fazlasına ayıran da bizzat bizleriz.

Kapladığımız mekân ölçüsünde bizim taşıdığımız cevherin sayılara gölge düşüren öncül bağı bu kadar, artık her şeyin sonuna yaklaştığımızın bilincindeyiz. O sebeple kişilikleri, yansımalı birçok kişiliğe böldük. Kişiler arası kapıları hep açık bıraktık. Kişilikleri parçaladık ki gerçeklik görünmesin. Bu roman böylece, bir saklanma romanı olsun ve her şeyi “1” ifadesinde saklasın.