“Tanrının Yüzü” ve “İnsanın Yüzü” Vahyin iki ortağıdır. Henry Corbin, bu çalışmasında İran İslamındaki imam figürünün, bir başka deyişle “Tanrının insana gösterdiği Yüz ve insanın Tanrıya gösterdiği Yüzün” önemini ortaya koyar. Fakat bu keşif onu İran sınırlarının ötesine taşır, Şiilikle diğer dinler (özellikle Hıristiyanlık) arasında beliren benzerlikleri sorgular.

Corbin’e göre karşılaştırmalı bir çalışma yapmaksızın İran İslamındaki derin niyeti kavrayamayız: İsmaili irfan ve İsveçli vizyoner Swedenborg’un tasavvurları arasındaki ortaklıkları görmeden Şiilikteki batıniliği anlayamayız. İşte bu çalışma, ilahiyat ve metafizik arasındaki bağlantıyı koparmadan nebevi felsefenin ve mistik hikmet anlayışlarının manasını gözler önüne serer.