Ve biri bir gün, kendi kalbinin kıyısında durdu. “Aşk bana uçurum,” dedi.

“Çünkü her adımım seni çağırıyor, ama her çağrım beni senden daha uzağa düşürüyor.”

O günden sonra, aşk sadece sevgi değil, aynı zamanda bir düşüştü. Gönüllü bir yıkım.

Bir daha ayağa kalkmamak üzere kendini bırakmaktı boşluğa.

Ve onlar, birbirlerini sevip de tutamayan herkesin hikâyesine dönüştü. Adları yoktu.

Ama acıları vardı.

Ve acı, bazen en gerçek isimdi.