Rüzgâr, bozkırın sonsuz sessizliğini yararken ay ışığı yalnız bir kadının yüzüne vurdu. Kılıcının kabzasındaki kurt başı, karanlıkta parlayan bir yemin gibiydi.

Ne bir kavmin ne de bir erkeğin gölgesinde büyümüştü; kendi savaşının destanını yazmaya gelmişti.

Hun atlarının izinde, İskit rüzgârlarının arasında, unutulmuş bir sır yeniden uyanıyor. Kanla yazılmış bir kader, gecenin derinliklerinden yükseliyor.

Ve kader, bu kez bir kadının ellerinde yeniden şekillenecek…