Oyunculuk Dersine İhtiyacım Yok, sayısız aktörle e-posta yoluyla yapılan sohbetleri kullanarak oyunculuk tekniğinin kritik yönlerini araştırıyor. Bazıları hevesli öğrenciler, diğerleri ise deneyimli profesyoneller. Sohbetler, bu farklı aktörlerin derslerde veya provalarda öğrendiklerini sindirirken karşılaştıkları zorlukları birinci ağızdan aktarıyor ve öğrendikleri teknikleri pratik olarak nasıl kullanacaklarını araştırıyor.

Milton Justice, 2008 yılında aktörlerden e-posta almaya başladı. Bu kitapta Justice, öğretmen ve öğrenci arasındaki e-posta yazışmalarını, oyunculuk tekniği ve zanaatı hakkındaki gözlem ve yorumlarla bir araya getiriyor. Kitaptaki e-postaların hepsi canlı, nefes alan, heyecan duyulan ve yer yer acı çekilen bir sürecin hissiyatını olduğu gibi aksettiriyor. Yazışmalardan da görüleceği üzere; bir oyuncu, kafasındaki meseleye ilişkin basit bir yorum veya kafasını karıştıran hususa dair bir e-postayı öğretmene veya yönetmene gönderdiğinde, bu, artık yaratıcı bir sanatçının yeni bir alan keşfettiğinin kanıtıdır.

Milton Justice yıllar önce, Stella Adler’e yeni bir oyunun provaları sırasında kafası hayli karışmışken yazdığı panik dolu bir mektup yazar. Adler de yanıt olarak ona gönderdiği mektupta sorunu kısaca tanımlar ve ona zarif bir çözüm yolu önerir. Justice, Adler’in kendisine gösterdiği özen karşısında öyle çok etkilenmiştir ki o mektup hâlâ masasının üzerinde asılı duruyor ve öğretmen ile öğrenci arasındaki yazılı yazışmaların gücünü mükemmel bir şekilde gösteriyor. Elinizdeki çalışma da uzun yılların öğretmen-öğrenci ilişkilerine dayanan ve oyunculuğa dair hemen her konuda aklınıza gelebilecek meselelere dair öğretici ve samimi yazışmalarla oyunculuğun gerçek meselelerini tartışıyor.