Kaybolmak, bulunmaktan daha güvenli göründüğünde hayat başka bir şeye dönüşür. Nefes almak, bir yabancıdan alınmış borç gibi emanet durur. Yaşıyor gibi yaparak sürdürülmüş günlerin ağırlığında, insan bazen kendi bedenine sıkışır. Çünkü bazı evler en çok içimizde yıkılır. Bir çatlakla başlar her şey. Önce küçücük, fark edilmeyen bir çizgi… Sonra derinleşir, yayılır, hayatın bütün yüzeyini örter. Yusuf Reha Alp, Beton ile o çatlağın içinden sızan hikâyeyi fısıldıyor okurlarına.

Beton, suskun bir babayla, sorgulayan bir oğlun arasında kalan enkazın romanı.