Kültür çoğu zaman toplumların “sahip olduğu”, kuşaktan kuşağa aktarılan sabit bir miras ya da keşfedilmeyi bekleyen durağan bir nesne olarak düşünülür. Tanınmış antropolog Roy Wagner ise antropoloji tarihinin klasikleşmiş metinlerinden biri sayılan bu kitabında bu yerleşik kabule meydan okuyor ve kültürün verili bir gerçeklik değil, insanların dünyayı anlamlandırma çabaları içinde her karşılaşmada yeniden kurdukları, sürekli işleyen bir icat süreci olduğunu ortaya koyuyor.

Wagner, bu yaratım sürecine araştırmacıyı da dâhil ederek "nesnel gözlem" iddiasını çürütüyor; başkasını anlamaya çalışırken aslında kendi kültürümüzü kullanarak yeni bir gerçeklik icat ettiğimizi gösteriyor. Batı’nın dünyayı "açıklama" refleksiyle diğer toplumların "yaratma" pratiklerini yüzleştirerek, antropolojiyi tek taraflı bir betimlemeden çıkarıp karşılıklı, yaratıcı bir etkileşime dönüştürüyor. Doğal sandığımız tüm kavramların aslında nasıl inşa edildiğini ifşa eden Kültürün İcadı, insanlığın kendini kurma biçimlerine dair kışkırtıcı bir bakış sunuyor.