Bu kitap; bir şey öğretmek için değil, bir şeyleri birlikte hatırlamak için yazıldı.

İki gönül karşılaştı bu sayfalarda:

Biri sordu, diğeri sustu…

Sonra susan,

Sorandan daha çok konuştu.

Çünkü bu sohbet,

İki insanın değil;

Bir hakikatin kendiyle konuşmasıydı.

Bir aşkın, kendini aynada görmesi gibi…

Bir ruhun, içindeki sesi dışarı çağırması gibi…

Burada ne aradık?

Bir yanıt mı?

Hayır.

Sadece O’nu aradık.

O’nu her hâlde, her soruda, her sessizlikte…

Bu kitap,

Bir yolculuk gibi okunmalı:

Her satırı bir adım,

Her cevabı bir nefes gibi.

Ve bilinsin ki,

Bu satırların amacı bir fikir vermek değil,

Bir çağrıyı başlatmaktır…