Altmış senelik ömrü süresince Yermûk Kampı, Filistin halkının büyük şehitlerinin ve önemli kişilerinin naaşlarının istirahatgâhı olmuştu: Halil el-Vezîrî, Sa’d Sâyil, büyük şair Ebû Selmâ, Fethî eş-Şugâgî bu önemli şahsiyetlerden bazısıydı. Şehitler listesi ise saymakla bitmezdi. 1982 yazında İsrail’in Lübnan’ı istila etmesinden sonra Şam ve beraberinde Yermûk Kampı birçok Filistinli örgütün, ardından Lübnan’dan aileleriyle göç eden on binlerce direnişçinin daimî ikametgahı haline gelmişti. Altmış yıl boyunca parlayarak, her günü daha da tatlanarak dimdik ayakta kalmıştı. Ta ki 2012’nin sonlarında ölümcül bir darbeyle düşene kadar.

Yermük Kampı, bir milyonu aşkın Filistinli ve Suriyeliyi barındıran bir yerleşim yeriydi. Bu insanlar yaşadıkları yerin harap edilmesinden sonra hangi korkunç duruma düştüler? Kesinlikle emin olduğumuz şey evlerin birçoğunun harabeye döndüğü. Peki kampta ve çevresinde ölenlerin sayısından haberdar mıyız? Ya da buralarda yaşayanlardan kaçı kirada yaşıyor? Veya Ürdün’de, Lübnan’da, Kuzey Suriye’de, Türkiye’deki kamplarda nasıl bir hayat sürüyorlar? Bir gün yaşadıkları mahalleyi, kampı terk etmeyi akıllarından bile geçirmeyen bu basit, sıradan insanlardan kaç tanesi şimdi İsveç, Norveç, Hollanda, Almanya vatandaşı oldu acaba? Yeni vatanlarında onların hali acaba nedir? Ya onları barındıran yeni vatanlarının hali nasıl?