Dünyanın Sonbaharı, modern çağın varoluş ufkunda beliren çölleşmeyi, yani nihilizmin çağdaş dünyaya düşen ağır gölgesini deşifre ediyor. İnsanın köklerinden koparak kendi hakikatine yabancılaşmasını, anlamın çekilip gitmesiyle ortaya çıkan tınısızlığı ve gündeliğin sıradanlığına hapsedilmiş ruhsuz varoluşu çözümlüyor. Bizi hâlâ doğal çevrimin bir parçası olarak ziyaret eden yeryüzünün sonbaharından ziyade dünyanın sonbaharına, yani hakikatin ömrünün kısaldığı, anlamın gölgeler arasına çekildiği ve Varlık’ın çoraklaştığı bir satha odaklanıyor.

Dünyanın Sonbaharı, felsefenin, edebiyatın ve sanatın imkânlarını seferber ederek çağın hazanını bir varoluş sorunu olarak ele alan geniş bir alanda düçar olduğumuz nihilistik muhasarayı teşhir ediyor. Velakin bütün bunları yaparken hazanın hüznünde yalnızca tükenişin değil, aynı zamanda yeni bir anlam ufkunun, enkaz arasından doğabilecek bir imkânın işaretini de arıyor.