Derler ki, hayat kelimelerle özetlenemez. Ancak özetlenebilir... İçinde acıların ve güçsüzlüklerin olduğu kelimelerle...

Anlamların, acıların, huzursuzlukların ve panik atakların yalın bir yazma eğilimiyle örtüldüğü kelimelerle... Yok olmasın diye bir öykünün bir belki iki satır ile kaydedildiği kelimelerle... ‘’Hiçbir şey kaybolmasın diye’’ diyorsun...

Ancak anlatmanın hafızanın her köşesine uzanmayacağından sende eminsin. Geride unutulan, yarası tekrar açılmasın diye içimizde gömülü kalmasını istediğimiz, sanki hiç olmamış, hiç yaşanmamış gibi geçip gitmesini arzuladığımız şeyler, bütün bunlar kalacak illa ki...