“Biz hiç göz göze gelmedik.

Çünkü o bir bakış, bizi en çok inciten yerden yakalardı.”

Leyla ve Miran…

İki ayrı şehir, iki ayrı kader, ama aynı yarım kalmışlık.

Bir zamanlar kalpleri aynı ritimde atan bu iki insan, şimdi aynı gökyüzüne bakıyor ama farklı yarınlara uyanıyor.

Kimi zaman bir parkta karşılaşıyorlar, kimi zaman bir mektubun köşesinde…

Kimi zaman hiç olmamış bir “merhaba”da takılıp kalıyorlar, kimi zaman asla edilemeyen bir “elveda”da…

“Göz Göze Gelmeyelim” kavuşamamış bir sevdanın; susarak, utanarak, ağlayarak ama hep içten sevmenin hikâyesi…

Bu kitapta her sayfa bir iç çekiş, her cümle bir susturulmuş kalp çarpıntısı.

Eğer siz de bir zamanlar "keşke" dediyseniz,

Eğer birini sadece kalbinizde yaşattıysanız,

Eğer hâlâ bakamadığınız bir çift göz varsa hafızanızda…

Bu roman sizin de hikâyeniz olabilir.

Bazı aşklar dile gelmez.

Bazı vedalar hiç söylenmez.

Bazı hikâyeler… sadece yaşanır.