Ev içindeki kadının görünmez emeğinin sömürüsüne dikkat çekerek mevcut ücret sistemindeki gelir paylaşımının adaletsizliğini görünür kılan ve Marksist teorinin feminist bir perspektifi içselleştirmek zorunda olduğunun farkına varılması açısından da önemli bir eşik olan uluslararası "Ev İşi İçin Ücret" hareketinin kurucularından Silvia Federici, Marx'ın başlıca metinlerinde öne çıkan ve basitçe ihmalle veyahut eril bakışın getirdiği gafletle açıklanması imkânsız yapısal boşluklara ilişkin teorik saptamalarını Ücret Patriyarkası: Marx, Toplumsal Cinsiyet ve Feminizm Notları'nda geliştiriyor.

Federici, 1970'li yıllarda kapitalist ekonominin yeniden canlanmasının ve dolayısıyla da güçlenen topl umsal muhalefetin sönümlenmesinin altında cinsiyetçi bir işbölümünün sağladığı yalıtılmışlık içinde kadınların mahkûm edildiği bir ücretsiz emek rejiminin ya da kendi tabiriyle ücret patriyarkasının yattığına dair eleştirel yaklaşımını koruyarak, fabrikaya hasredilen "üretken emek" karşısında yeniden üretici emeğin hem tali hem de tabi kılınması ama asıl önemlisi bu yönden bakıldığında potansiyel "devrimci özneler" olarak kadınların yok sayılması handikapının güncelliğini vurguluyor.