KÖPÜK

Portakal buğusudur yalıyan seni beni

Kentte başlarken gece horozun terkettiği

Bir kadını havlıyor taşıyor o ıssız köpekler ki

Kırmızı bir karpuzun ortasından kesilen o köpekler ki

Deniz mi dedin ne denizi

Ben Kristof Kolombun uşağı değilim

Ben ırmakçıyım denizci değilim

Kulağımda ne bir aşk ne de bir kürek sesi

Bir meydan uğultusu barbar bir inşaat sesi

Bir kene kente girdin

Bir kadını al onu yont yont anne olsun

Her kadın acıma anıtı bir anne olsun