Modern şiire verdiği yönle 1948 yılında Nobel Ödülü’ne layık görülen 20. yüzyılın en önemli şair ve oyun yazarlarından T. S.

Eliot, “ilgi alanlarının ve görüşlerinin bir tür tarihsel kaydı” olarak tanımladığı bu kitapta edebiyat eleştirisi ve teorisi alanındaki en önemli otuz sekiz denemesini bir araya getiriyor. Elizabeth ve I. James Dönemi tiyatrosuna ve Ben Jonson, Christopher Marlowe, John Marston, Thomas Middleton, William Shakespeare gibi bu dönemin önemli şahsiyetlerine; Dante Alighieri, Charles Baudelaire, William Blake edebiyatına; gelenek ile modern arasındaki ilişkiye eğilen T.

S. Eliot edebiyat eleştirmenliğindeki ustalığını ortaya koyuyor.