Behlül Dânâ VIII.-IX. yüzyıllarda yaşadığı düşünülen, hakkında Halife Harun Reşid’in kardeşi veya İmam Cafer Sadık’ın talebesi olduğu yönünde rivayetler bulunan, sözleri ve davranışlarıyla “ukala-i mecânin” yani “akıllı deli” veya “deli görünüşlü akıllı”lardan biri olan, deyim yerindeyse bir tür halk filozofudur. Onun hakkında anlatılanlar Arap, Fars ve Türk kültür sahasında geniş bir alana yayılmış; anlatmalar, tarihteki gerçek Behlül’ü aşıp “behlül” kavramıyla birlikte onu güçlü bir fıkra tipine dönüştürmüştür. O, halkın sözcüsü bir fıkra tipidir ve hem Türkiye’de hem de Azerbaycan ve İran Türk sahalarında güçlü bir şekilde sahiplenilmiştir.

Seçkin Sarpkaya ve Erhan Solmaz’ın hazırladıkları bu çalışmada, Azerbaycan ve İran Türk sahalarında Behlül Dânâ/Dânende/Divâne adlarıyla anılan fıkra tipiyle ilgili anlatılmış ve bu sahalardan derlenip yazıya geçirilmiş fıkralarla birlikte, bu fıkralardaki Behlül Dânâ tipini ortaya koyan tipolojik özellikler ve onu yaratan kavram dünyasının ikili karşıtlığını oluşturan şahıs kadrosu da incelenmiştir. Böylelikle Behlül Dânâ’nın Türk dünyası mizahındaki yeri belli bir örneklem çerçevesinde gösterilip estetik ve eleştiri noktalarındaki konumu da okuyucuların dikkatine sunulmuştur.