“Feyza, derinlerinde konuşan beni, sağduyusunu yıllar önce küstürüp susturmasaydı, bu adamla yol yürüyemeyeceğini o dakika duyacaktı.”

Roman, öykü ve senaryolarıyla tanıdığımız Ayten Kaya Görgün’ün kalemi, yeni kitabı Öküzçeker’de yine teklifsiz, içten, komik ve cesur. Yazarın, kalabalık ve coşkulu bir sohbetin kulak misafiriymiş gibi hissettiren anlatımıyla akıp giden öyküler hem ironik hem politik. Bir uzun hırkanın, mektubun ya da Eşe Bibi’nin anlattığı masalın temsilleri ise ülke panoramasında çok tanıdık.

Görgün, öykü imbiğinden süzdüklerini samimiyetle yazmaya devam ediyor.

Karşısında hâlâ ağlayan Feyza’ya baktı, “Abla niye ağlıyorsun, bundan kurtulduğuna bayram etmelisin.”

“Ben kendime, geçen zamanıma ağlıyorum Gonca. Kendime çok kızıyorum, neden ilk yamuklarını gördüğümde bırakıp yoluma gitmiyorum da hep umut ediyorum. Bak üstelik kurtulamıyorum da. Ben nasıl bir otum ki karşıma hep öküz çıkıyor Gonca?”