İnsanlar, var oldukları ilk andan günümüze kadar hem birbirleriyle hem de doğayla mücadele içinde oldular. Dolayısıyla savaş; insanlığın "insanlaşmasıyla" başlayan kaderiydi. Psikolojik harp ise samurayların maskelerinden Türklerin nara atışlarına kadar tarafların zihinlerini hedef almasıyla zafer kazanmanın gizli yöntemi olarak insanlık tarihinde yer aldı.

Rakibi öldürmeyi yahut pes ettirmeyi amaçlayan pusu, baskın, suikast, kuşatma ve meydan savaşı gibi şiddetli fiziksel çatışma yöntemleri, rakibin savaş motivasyonunu zayıflatmayı ya da yok etmeyi amaçlayan psikolojik harp unsurlarıyla perçinlenerek kullanıldığında kazanılan zaferler tarihin büyük fatihlerini yarattı. Cengiz Han, yüzyıllardır düşmanları tarafından hırpalanmakta olan ulusunu, içlerinde bulunan bahadırlık, ulusal onur, kahramanlık, intikam ve zafer arzusunu kullanarak kendi sancağı etrafında birleştirmeyi ve Moğolların büyük fatihi olmayı başardı. Böylece onun güçlü liderliğinin rehberliğinde isimleri hem yaşadıkları dönemde hem de tarihsel serüvenlerinden yüzyıllar sonra "ölüm" ve "korku" kelimeleriyle özdeşleşmiş olan durdurulamaz Moğol savaşçıları, tarih sahnesinde boy gösterdi.

Cengiz Han ve varislerinin sahip olduğu stratejik zekâ, Moğolların savaşçılık kabiliyetleriyle birleştiğinde ortaya önlenemez bir yok etme kuvveti çıktı. Bu yok etme kuvvetinin en güçlü silahı ise psikolojik harpti. İnsanlığın korku, cesaret ve kibir gibi güçlü duygularını kullanarak zafer kazanmak adeta Moğol hanlarının ve komutanlarının sanatıydı.

Nitekim Cengiz Han gibi varisleri ve komutanları da insan psikolojisini kendilerini zafere taşıyan bir araç olarak kullanmakta oldukça başarılı oldular. İşkence ise Moğolların itaat kültürü oluşturmak için kullandıkları en korkunç yöntem olup psikolojik harbin vazgeçilmez parçasıydı. Bu eser, Moğolların askeri başarılarının yanı sıra korkutucu şöhretlerinin de başrolü olan psikolojik harp stratejileri ve korkunç işkence tekniklerini tarihi kaynaklar ışığında gözler önüne sermeyi amaçlamaktadır.