Bilindiği gibi, 3 Mart 1340 (1924) tarih ve 429 sayılı Şer’iyye ve Evkaf ve Erkan-ı Harbiye-i Umumiye Vekâletlerinin İlgasına Dair Kanun ile Şer’iyye ve Evkaf Vekâleti kaldırılarak yerine başvekâlete bağlı Diyanet İşleri Reisliği ve Evkaf Umum Müdürlüğü kuruldu. 2024 yılı itibarıyla yüzüncü yılını dolduran Diyanet İşleri Başkanlığı yüz yıllık tarihi içinde, dine yakın ya da uzak, her kesimin tartışma odağında oldu. Kimi çevreler Diyanet’i, laik Cumhuriyet içinde olmaması gereken, hukuki varlığı tartışmalı, modern dünya değerleriyle çatışan bir kurum olarak görürken, kimi çevreler de dinin devlet tarafından kullanılmasına payandalık yapan, dine zarar veren bir kurum olarak değerlendirdi. Haliyle Diyanetin sahadaki en görünür elemanları olan imamlar da her daim bu tartışmaların baş aktörleri oldu. Nice filmlere, romanlara; “üfürükçü”, “hurafeci”, “bilim karşıtı” karakterlerle konu edildikleri gibi kimi onları rejimin yanında kimi karşısında gördü ve bu gerekçelerle arkalarında namaz kılmadı. Ne var ki toplumun çoğunluğu, her fırsatta eleştirmekten geri durmasa da Diyanet İşleri Başkanlığını, din görevlilerini bağrına bastı, onlara güvendi, ibadetlerini huzur içinde yerine getirdi; dilinden “Allah devlete, millete zeval vermesin. Ezanlar susmasın, bayraklar inmesin.” duasını düşürmedi.

Elinizdeki kitapta alanlarında uzman akademisyenlerin katkılarıyla Diyanet-Sen, yüzüncü yılında Diyanet’in daha iyi seviyelere gelmesi için birtakım konuları tartışmaya açmaktadır.