“SEVGİ DOLU BİR İLİŞKİ, HER İKİ YANIN DA KAZANDIĞI, İKİ KİŞİLİK BİR OYUNDUR.”

Severken, kendi “biricik”liğimizi yitirir ya da bunu bir başkasından almaya çalışırız. “Bir olmuş” gibi görünmeyi çok istemek, bunun için yanıp tutuşmak, kendi yansımamızı başkasında görmek istememize neden olur, bu da kendi kişilik özelliklerimizi bir başkasına yapay olarak yüklemeye çalışmamıza yol açar.

Erich Fromm “Sevmenin tek yolu özgürce sevmektir” der. Gerçek sevgi bir başkasının tümüyle ayrı bir birey olduğunu kabul etmek, diğer kişinin değişik görüşlerine, tercihlerine ve inançlarına saygı göstermektir. Sevgi, kişinin kendi dışında, bir başka kişi ya da nesneyle, kendisinin ayrı biri olma özelliğini ve kendi benliğinin bütünlüğünü koruyarak birleşmesidir.