Ey Mus’ab’ım! Ben seni Mekke’de gördüğüm zaman sen daha güzel ve daha pahalı elbise giyen, senden daha güzel bir yiğit yoktu. Şimdi ise yamalı elbisen paramparça kana boyanmış, uzun saçın kumlara belenmiş bir haldesin.

Ey cennet ehlinin genci seninle buluşma anına kadar Rabbime emanetsin! Mus’ab b. Umeyr dillere destan güzellik ve zarafetin bir tanesi, edebin incisi. 

Şimdi iki kolu kopmuş, arşı selamlıyor. Uzun dalgalı saçları semaya bulut olup rüzgârları okşuyor. O Nur-u Pâk yüzü hala Rahmanî huzurla bir tebessüm halinde. Ve dizilmiş Melekler saf saf Resulullah’ın ‘Yusuf Yüzlü’sünü karşılıyor.