Gözleriniz karanlığa alışınca orada neler göreceğinizi bilemezsiniz. 

Deniz Eldam’ın bilinmeyenin perdesini araladığı Gözlerin Karanlığa Alışınca’da karanlığa adım atan karakterlerle karşılaşıyoruz. Orada görmeyi öğrenen karakterlerin çoğunlukla dünyayla ilişkisi bozulmuş, gerçeklikle aralarındaki çizgiler silinmiş. Günlük yaşamın olağan ayrıntıları beklenmedik bir anda ürpertici ve rahatsız edici bir hal alabiliyor. Bazen karıncalarla, bazen bir kadın çorabıyla ya da boğucu bir sessizlikle kurulan tuhaf bağlar okuru tekinsiz bir dünyanın içine çekiyor.

Gündeliğin içine gizlenen tedirginlik, bedenle zihin arasındaki ince çatlaklardan sızan rahatsız edici düşünceler öykülerin atmosferini belirliyor. 

Bu öyküler okura “normal” ile “tuhaf” arasındaki çizginin ne kadar ince olduğunu hatırlatıyor.

Deniz Eldam anlatılanla da anlatma biçimiyle de bambaşka öyküler yazıyor. Benzeri az.