"Henüz kendi iç keşiflerinin başında olan bu çocuklar, duygularını tarif edemiyorlardı. Ancak Aylin, şu an baktığında, silkeleyip bezde topladıkları meyvelerin aslında hayata dair düşündüklerini yansıttığını fark etti. Bereket dolu bir yolculukta, zamanı geldiğinde dalından kopanlar olur, zamanı gelince yenileri yerini alırdı. Tıpkı hayatın içindeki olaylar ve insanlar gibi… Çocukların kullandıkları kelimelerle bunu cümleye dökemezlerdi ama içlerinde bir yerlerde, ta o zamandan hissettiklerini Aylin şimdi kavrıyordu."

...

"Oldukça uzakta görünen dağların çevrelediği bu düzlük, tıpkı insan ruhuna benzetilebilirdi; bir tezat, bir farklılık, ötesini görmek için aşılması gereken sınırları vardı."

Bu kitap, okuyucuyu insan ruhunun labirentlerinde bir yolculuğa çıkarıyor; kitap bittiğinde anlıyoruz ki bazen en karanlık gölgeler, ruhumuzun en aydınlık köşelerini bulmamız için bize rehberlik ediyor.