“Bakış”, yalnızca görmekle mi ilgilidir? Yoksa dünyayı kavrayışımızın, ona hükmetme arzumuzun, hakikatle aramıza koyduğumuz mesafenin bir aracı mı? László F. Földényi, Medusa’nın Bakışı ile bu soruların izini sürerken, Batı düşüncesinin üzerine inşa edildiği kökleri ve sınırları sorguluyor; mitolojiden felsefeye, romantik melankoliden modern sanata uzanan bu yolculukta, “bakış”ın anlamını, gücünü ve dehşetini derinleştiriyor.

Medusa’nın lanetli gözleriyle taşa dönüşen bedenler, yalnızca

bir mitin yankısı değil; bakışın donuklaştıran, donduran, ele

geçiren kudretinin zamansız bir metaforu olarak karşımıza

çıkıyor.

Bu kitap, yalnızca “bakmanın iktidarı”nı değil, aynı zamanda

onun yıkıcılığını/yokediciliğini de tartışıyor. “Bakmak”,

anlamanın bir yolu mu, yoksa dünyayı kendi sınırlarımız içinde

biçimlendirme çabamızın bir yansıması mı? Görmek, bir

varoluş biçimi mi, yoksa kaybolmanın eşiği mi? Földenyi,

Walter Benjamin’den Nietzsche’ye, Bataille’dan Dostoyevski’ye

uzanan düşünsel bir hat içinde, bakmanının tanrısal ve tekinsiz

doğasına eğilirken, yalnızca bakılanı/nesneleri değil, ruhu da

dönüştürdüğünü gösteriyor. Görmenin tanrısal ve tekinsiz

doğasına eğilirken, hakikatin yalnızca bilincin değil, bedenin

de üzerinde kurduğu baskıyı açığa çıkarıyor.

Földényi, hakikatin karşısında taş kesilmek ile ondan gözlerini

kaçırmak arasında gidip gelen insan ruhunu, düşünsel bir

gerilim içinde Medusa’nın Bakışı’nda ustalıkla resmediyor.