Hasan Ali Toptaş, silahların gölgesinden babaların çocukluğuna, âh ki ne âh aşklardan eşkıya türkülerine dek yalnızlıklarımızın haritasını açıyor önümüze.

Bu vahşi coğrafyanın dinginliğinde keskin bir rüzgâr gibi geçiyor kelimeler içimizden, içinizden...

Üstelik Yalnızlıklar, şiir değilse nedir; kimse bilmiyor.

Yalnızlık alıp karşına kendini,

öteki kendinlerle konuşmaktır.

Bakışmaktır, öteki kendinlerle;

dövüşmektir.

Kimi zaman da, öldürmektir

içlerinden sana en çok benzeyeni,

benzemiyor diye.

Yalnızlık, öldürmektir.