Çocukluk döneminin erken evrelerinde oluşan güvenli veya güvensiz bağlanma tutumları, yetişkinlik dönemi Tanrı tasavvurlarının nasıl gelişeceğini etkileyen en önemli basamaklardan birisini oluşturmaktadır. Tanrı’ya bağlanma ve psikolojik gelişim, sağlık ve mutluluk, acı kayıplara tahammül ve yetişkin duygusal ilişkileri gibi birçok psikolojik ve dinsel değişkenler arasındaki bağlantı ve bunların klinik belirginliği ve kullanımları artan bir ilgiyle araştırılmaktadır. Bu araştırmada genç yetişkinlerin bağlanma tarzları, anne baba ile yakın ilişkiler ve çocukluk dönemi tutumları ile Allah tasavvurları arasındaki ilişkiye odaklanılmıştır.