Çocuklar sıralandılar başında, Zahide su doldururken onlara, sanki bir şey çatırdadı, Zahide korkar gibi oldu, döndü eve baktı, istese giderdi ama daha su bekleyenler vardı, bir tas verdi birine, sonra öbürüne, belli ki onların bir şey duyduğu yoktu, bir şey koptu yerinden, parçalandı, bir tas daha koydu Zahide, korkusunu unuttu, toprak sallandı, kaydı ayaklarının dibinden, bir tas daha doldurdu, son çocuk da yitince gözden, başını yukarı kaldırdı, yıldızlar dökülmüş gibi gökten, ay bölünmüş gibi orta yerinden, her yer karardı.