Fransa’da yaşayan kızımız Burcu’muzun eşi Camille, bize Burcu’nun rahatsızlandığını, kendisini kaybedip bayıldığını, beyniyle ilgili bir sorun olduğunu, gelen sağlık ekibinin çabalarıyla hayata tutundurulup hastaneye götürüldüğünü ve karnındaki bebeğinin iyi durumda olduğunu anlatmaya çalışıyordu.

Zorlukla alabildiği nefesinin dilinden çıkan sözlere yetişemediğini hissediyorduk. Evet o anlatmasına anlatıyordu ama biz de bir türlü anlayamıyor ve anlattıklarına inanamıyorduk. Çünkü tüm duyularımız durmuş ve dışarıdan gelen uyarıları kavrayamaz olmuştu. O andan itibaren dönmekte olan dünyanın durduğunu, tüm ağırlığıyla üzerimize çöküp başımıza yıkıldığını ve hiçbir şeyin olağan seyrinde gitmediği gerçeğini anlamaya çabalıyorduk. Oysa Burcu’muz bir gün sonra hastaneye gidecek ve bebeğini dünyaya getirecekti. Bu beklenmedik haber ve hastaneye yatıştaki bir günlük erken gidiş hayatımızdaki her şeyi değiştirip allak bullak etmişti.

Burcu’nun çok uzun sürecek olan ve halen de devam eden yaşam mücadelesi o gün işte böyle başlamıştı.

-

İlk içişte doktor izliyor seni

"Çok güzel" diyor su içişine

Bence de çok güzel

Şarkılar söylemek istiyorum

Sıçramak, zıplamak istiyorum

Her önüme gelene sarılmak

Sevincimi haykırmak istiyorum

-

Bu kitap, Burcu’nun annesi Gökçen Büyükakmanlar’ın, tüm bu süreç boyunca yaşadığı duyguların ve kızına verdiği desteğin bir dışa vurumudur. Dileriz ki başka kimse böyle bir zorluk yaşamasın.

Ama yaşayan varsa da yalnız olmadığını bilsin, mısralardan umut bulsun.