Birkaç yıl önce Ankara’da, Kızılay’dan 220 numaralı halk otobüsüne binip Gazi Üniversitesi’ne gidiyordum. Otobüs tenhaydı. Arkamdaki koltukta oturan genç karı-koca sohbet ediyordu. Adam, kadına; “Sevgilim, aşkım, bebeğim,” dedi.

Kadın, kocasına “Cıvık cıvık konuşma,” cevabını verdi.

Adam; “Niye cıvık cıvık konuşayım, görmüyor musun sana güzel güzel sözler söylüyorum,” dedi.

Kadın; “Sen adam olsan evleneli 5 yıl oldu bir bilezik alıp koluma takamadın,” diyerek tepki gösterdi.

O gün doktora dersim vardı. Öğrencilere bu karı-koca anlaşabilir mi? diye sordum.

Öğrenciler “Hayır anlaşamaz,” dediler. Nedenini sorduğumda ise cevap veremediler. Bu karı-kocanın sorunu, birbirlerinin PİN kodunu bilmiyor olmalarıydı. Adamın PİN kodu “onaylayıcı ve güzel sözler”, kadının PİN kodu ise “hediye” idi. Garry Chapman Beş Sevgi Dili kitabında bu konuyu ele almıştı. 5 sevgi dili aslında PİN kodunun şifrelerini oluşturuyordu. Bireylerle etkili iletişim kurmanın yolu, birbirinin PİN kodunu bilmekle

ve yeri zamanı gelince doğru numaraları girmekle mümkün hale gelir. PİN kodu yanlış girilirse PUK kodu, o da yanlış girilirse süreç olumsuz bir yöne doğru evrilmeye başlar.

Her mesleğin inceliğinde, her ilişkinin özünde olduğu gibi eğitimin de PİN kodu vardır.

Bu kitabın adının kısa hikâyesini, bu örnek olay oluşturmaktadır.