Belki de kaybolmaktı bütün mesele. Kayboldukça, iç içe labirentlerde… Her kayboluşta, yeni bir kendini buluşla buluşmaktı. Çıkış, kendini bulmak değil de, kendini kaybetmekteydi belki de.

Wolf’un yaşamından kısa bir kesit; hapishaneden kaçtıktan sonra, yeni rengine bulanışı.

Kabilede, kendi hallerindeki insanların doğasına dokunarak nasıl parlattığını, aslında nasıl çürüttüğünü kendisi bile hayretler içerisinde izledi.

“İnsanlar, kendi doğalarında büyümeli ve en önemlisi gelişmeli. Dışarıdan öğretilen her kuralı kanıksamadan kabul ediş, çürümenin dipten başlamasıdır” olduğunu anladı.

Wolf tekrar kaçtı kendinden; çünkü o, yeni bir Wolf’a her zaman gebe…

Aldıgı ve öğrendigi derslerle…