“Bir halkın diliyle yarattığı her türlü kültürel miras, şarkısı, romanı, ninnisi, şiiri, öyküsü, türküsü dilinde yaşar, diliyle yaşar. İnsanlık hiçbir dilin yok olup gitmesine izin vermemeli. Bütün diller yaşatılmalı. İşte o yüzden AMA ÖNCE TÜRKÇE! dedim bu kitabın adına. Herkes kendi dilinin yoksullaşmasını önlesin, ezilip azalmasına engel olsun ama Türkçeye de bizler, bu dili konuşanlar, bu dille düşünenler, bu dille hissedenler sahip çıksın. Çünkü Türkçeyi koruyacak ve geliştirecek olanlar bizleriz.

Çünkü dilimize sahip çıkacak bizden başka kimse yok.

Biz sevmezsek başka seveni olmaz. Biz koruyup kollamazsak koruyup kollayanı çıkmaz.”

Böyle diyor, dil ustası, dilimizi seven, elinden geldiğince koruyan, kollayan Feyza Hepçilingirler.

Haksız mı? Dili bozan, yozlaştıran, kültürel kimliğimizi yoksullaştıran, alışamadığımız yapay sözcüklerle donatan her şeye bir itiraz onun sözleri.

Kulak vermeliyiz.