kalın atarlı zaman yozgun lahitten bıkar

vursam enine boyuna düşünceme

bozulsa gövdem, ayaklarım, yüzüm

senin olsun pansumanın, büyücü sesin

mabed bildiklerim debelendikçe

tövbesiz yapılan zikrinde kayıplarım büyür

unutulmak istiyor uzuvlarım aslına tütsüler yakarken

en başta neyse o

en başta neysem o doluyor hazneme

şimdi oklava gerek bana, biraz ateşle çamur

şeklini veriyorum avuçlarımla içtiğin sudan çıkardıkça şifanı

türü önüne serilen ne varsa

seç, beğen, al!

şefkatin kanlı tepsisinde tiranların öpücüğü

kaportanı kaslarından önce cilalayanlara sitemle

seni tekrardan kardım boğuklarına

ne geri ne ileri gitmeye cesaretim yok artık