Kâmil insana dönüşmek için insanlığın MÜMİNİZM’de birleşmesi yönündeki çabalarımız, evrensel planda er ya da geç mutlaka en güzel şekliyle karşılığını bulacaktır. Çünkü bu çağrı; herhangi bir kişi ya da kuruma değil, her insanın kendi içinedir...

Din olgusunun yerleştirilmesinde ve dayanışmanın sağlanmasında, tekrar esasına dayanan ibadetlerin ve ritüellerin tarih boyu önemi büyük olmuştur. Dinlerin algılanmasında, çeşitli nedenlerden dolayı bu iki unsur maalesef zamanla içeriğin önüne geçmiştir. Dinler sadece ibadet ve ritüellerden ibaretmiş gibi yaygın ve yanlış bir anlayış oluşmuştur. Dinin “güzel ahlak” meali gölgede kalmış, göz ardı edilmiştir. Böylelikle “dindar” insandan “dinci” insana geçilmiş; iyi, doğru, adaletli, güzel insan olma vasıfları gereği gibi önemsenmez hale gelmiştir. Oysaki kutsal metinleri damıttığımızda işin özünün “okumak, sevmek, dürüst olmak, yaşatmak” yani “Müminizm” olduğunu görüyoruz. Evrensel din anlayışı, tüm dinlerde yer bulan ancak Kur’an’da genişletilerek ifade edilen MÜMİNİZM şartlarının etrafında şekillenebilir. İçinde bulunduğumuz yüzyılın her bakımdan zorlayıcı koşullarında ancak “Müminizm ile elele vermiş bilimsellik” nsanlığın karanlığına ışık tutabilir.