Asuruloji Profesörü olan A.H. Saycenin bu eseri, antik tarih ve kültürler arası etkileşim açısından önemli bir çalışma olup, İbranîlerin kökenleri, Mısırla ilişkileri ve Herodotun tarihsel anlatımları üzerinden dönemin gerçeklerine ışık tutmaktadır. Sayce, arkeolojik bulgular, eski metinler ve filolojik kanıtları bir araya getirerek, İbranîlerin Mısırdaki varlığının izlerini sürmekte ve geleneksel anlatıların ötesine geçen derin bir analiz sunmaktadır. Bu kapsamda, Eski Ahitteki anlatılar ile Mısır kayıtları arasındaki bağlantılar sorgulanmakta ve dönemin tarihi yeniden değerlendirilmektedir.

Eserin en dikkat çekici yönlerinden biri, Herodotun Mısıra dair aktardığı bilgilerin güvenilirliği konusunda yapılan incelemelerdir. Sayce, Herodotun anlatılarının büyük ölçüde duyumlara ve ikinci el kaynaklara dayandığını, ancak yine de dönemin kültürel ve toplumsal yapısına dair kıymetli ipuçları sunduğunu vurgular. Özellikle, Mısırlı rahiplerin anlattıklarıyla İbranîlerin tarihine ilişkin anlatımların kesişim noktaları ele alınarak, efsaneler ile tarihsel gerçeklik arasındaki sınırlar belirginleştirilmeye çalışılır.

Saycenin çalışması, yalnızca tarihsel anlatılara akademik bir bakış getirmekle kalmaz, aynı zamanda antik dünyanın dinî ve politik yapılarının da derinlemesine analizini içerir. İbranîler ile Mısırlılar arasındaki ilişkilerin, göçler, savaşlar ve kültürel etkileşimler ekseninde nasıl şekillendiğini gösterirken, geleneksel tarih algılarını da sorgular. Bu yönüyle kitap, tarih meraklıları, araştırmacılar ve antik medeniyetler üzerine çalışanlar için vazgeçilmez bir kaynak niteliğindedir.