KRONİK KAYBOLUŞ

“Bir ses vardı... uyan diyen. Ama hangi benliğe?”

Bu bir kitap değil.

Bir zihin kıvrımı.

Bir bilinç kırılması.

Ve belki de hiç yaşanmamış anların güncesi.

Kronik Kayboluş, parçalanmış bir benliğin izini süren, zamanın ve mekânın sınırlarını bulanıklaştıran bir anlatı.

Her cümlede yeniden kurulan bir evren, her kırılmada biraz daha eksilen bir insan…

Gerçeklik kırılabilir.

İnsan unutabilir.

Ama bazı duygular, hatırlanmasa da karanlığın içindedir.

Zihninin arka sokaklarında dolaşmaya cesaret edenler için.

Kendini bir başkasının satır aralarında bulmaya alışkın olanlara.

Ve belki de... çoktan kaybolmuşlara.

“Seni saklayabilirim. Gel benimle…”