BİR ADAM BANA BÖYLE BAKMAMALIYDI. ÖZELLİKLE DE BEN BAŞKASIYLA NİŞANLIYKEN...

Karanlık bir dünyanın içine doğmuştum. Hayatım boyunca bana hep itaat etmem gerektiği öğretilmişti. Kaderimse ailemin imzaladığı bir anlaşmadan ibaretti. Sevmediğim bir adamla nişanlıydım. Ve ben… Ailem için bu evliliğe boyun eğmek zorundaydım. Ta ki onu görene kadar…

Ras Sorrentino.

Damiano’nun sağkolu. Sert bakışlarıyla hem korku hem de arzu uyandıran, tek bir dokunuşuyla içimdeki tüm duvarları yıkan adam.

Onunla ilk karşılaştığımda, beni öldürmeye geldiğini sanmıştım. İkinci karşılaşmamızda, ben onu öldürmek istemiştim. Üçüncüsünde ise ablam, onun donuyla evlenirken kilisede ona öfkeyle bakmıştım.

Ama onun bana bakışı, nişan yüzüğümü eritmek ister gibiydi.

Ondan nefret etsem de bedenim ona her geçen gün biraz daha teslim oluyordu. Aileme karşı bir ihanetti bu. Kalbime geçiremediğim bir söz.

 İhanetlerle örülü bu dünyada, tek bir yanlış adım her şeyi yok edebilirdi. Ve ben, kime tutunacağımı iyi seçmek zorundaydım…